Den Mi Lenga Materno: Een typisch Nederlandse verjaardag op Curaçao

Onderaan dit artikel vind je het artikel vertaald in het Nederlands.

E siman aki mi a disidí di skibi mi kolumna den mi lenga materno. Dikon? Gewon pasó mi tabatin gana. Ademas mi ta haña ‘leuk’ di ta e promé blogger di MeetCuracao.com ku ta tribi di dal un stap grandi asina. Un página di internèt tokante di Kòrsou, mester di sikiera 1 artíkulo na Papiamentu, òf no?

Siman pasá, un di mi mihó amiganan, Daniele, a hasi aña. El a puntra mi si mi tin gana i tempu, pa yud’é ku e preparashonnan pa su fiesta. Su mayornan, tanta- i tionan lo a bin serka dje riba e djasabra ei i Daniele ker a drecha ‘Tapas’ pa nan. Ami a mira e oportunidat pa eksperensiá un hasimentu di aña 100% a la makamba. ‘No offence!’

For di e djabièrnè promé, Daniele a bin buska mi pa nos bai kumpra kos. Despues di 2 ora di ‘hardcore shopping’, nos a bai kas pa nos kuminsá drecha e diferente pasapalonan.

Tabatin lo siguiente tabatin riba e menú:

Webu yená – pika bal – torta di makaroni – bruscetta ku ham – shampiòn yená – hala di galiña – sòpi di aspèrzje – pizza chikitu – bolita di melon ku ham – ‘appelflappen’ – ‘sauzijnenbroodjes’ – ‘cupcakes’ – ‘cheesecake’.

Fuera di e sòpi di aspèrzje, nos a traha tur kos ‘from scratch’ manera nan ta bisa. Te awe, mi no sa dikon mi a bin ku e plan genial aki. Mi Dios!, masha lidia nos a pasa. E ‘cupcakes’….m’a kima nan! Nan tabata pretu pretu. Daniele a bisa mi pa saka un potrèt di nan i pone riba facebook. Masha tantu komentario m’a haña riba e potrèt ei. Bou di harimentu, ami ku Daniele a disidí ku ta mihó nos traha ‘cupacakes’ nobo, pasó nos no por a duna hende e kos pretunan ei pa kome.

Djasabra a yega, tur kos tabata kla butá riba mesa. 3 or en punto tur hende a yega. Na Kòrsou, niun hende no ke habri fiesta. Akinan tur hende tabata ‘precies op tijd’ i nan a yega pareu! Mesora Daniele a pone kòfi, traha te i parti bolo. E ‘cheesecake’ tabata hopi dushi mes, pero ami a kustumbrá ku ta ora fiesta kaba, ta kanta i parti bolo. Na Hulanda e bolo, òf ‘gebak’, ta promé kos ku ta kome!

A parti e pasapalonan, i e hende nan a kome ku smak. Dor ku mi a yuda Danielle traha hopi di e pasapalonan, nan tabatin sabor un tiki diferente di loke e hendenan a kustumbrá na dje. Pero esei no a stòp nan di lembe nan dede. Kada bia ku nan a purba algu otro, nan a puntra mi ta kon mi a trah’é. Mi a haña hopi great pa wak kon Danielle su famia a saboriá e kuminda.

Riba e karchi di invitashon mi amiga a skibi ku e fiesta tabata di 15.00or pa 20.00or. Ora 19:59 or a bati Danielle su mama, Barbare, a lanta para i el a bisa e otro hendenan: “zullen we maar eens gaan rijden, mensen?” mi no ta eksagerá! Tur hende a lanta para, bisti nan yas, brasa Daniele i sali bai, rumbo pa kas.

Mi amiga tabata masha kontentu kon kosnan a kana riba dia di su fiesta. Ami a sinti mi satisfecho ku nos a logra di drecha tur e pasapalonan i kos di boka dushi nan ei, sin nos kòrta nos dede!

E parti mas ‘leuk’ di e dia ei tabata te na final. Barbara a duna ami tambe un sunchi i un brasa fuerte. El a pone su man nan riba mi skouder, wak mi den mi kara, i ku un smail di orea pa orea el a bis ami: “masha danki voor alles”.

 
Dit artikel is een gastblog, geschreven door Indra de Baerdemaker. Hieronder vind je de vertaling in het Nederlands.

In mijn moedertaal: Een viering van cultuur en eten op Curaçao

Deze week besloot ik mijn column in mijn moedertaal te schrijven. Waarom? Gewoon, omdat ik er zin in had. Bovendien leek het me leuk om de eerste blogger van MeetCuracao.com te zijn die deze grote stap zet. Een website over Curaçao moet toch minstens één artikel in het Papiaments hebben, of niet?

Vorige week vierde een van mijn beste vriendinnen, Daniele, haar verjaardag. Ze vroeg me om haar te helpen met de voorbereidingen voor haar feest. Haar familieleden zouden haar op die zaterdag komen bezoeken, en Daniele wilde tapas voor hen klaarmaken. Ik zag dit als een kans om een volledig ‘makamba’ verjaardagsfeest mee te maken. “No offense!”

Op vrijdag begon het al: Daniele haalde me op voor een intensieve shopping spree in de supermarkt van twee uur. Daarna gingen we naar haar huis om de hapjes klaar te maken. Op het menu stonden onder andere: gevulde eieren, bitterballen, macaroni taart, bruschetta met ham, gevulde champignons, kipdrumsticks, aspergesoep, mini pizza’s, meloenbolletjes met ham, appelflappen, saucijzenbroodjes, cupcakes en cheesecake.

Behalve de aspergesoep maakten we alles zelf. Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom ik dacht dat dit een briljant idee was. Het was namelijk een behoorlijke klus. De cupcakes? Die verbrandde ik! Ze waren gitzwart. Daniele stelde voor om een foto van de mislukte cupcakes op Facebook te zetten. Ik kreeg een stortvloed aan grappige reacties. Na wat gelach besloten we toch maar nieuwe cupcakes te maken, want we konden onze gasten echt niet die verbrandde dingen voorschotelen.

De zaterdag kwam, en alles stond mooi opgesteld op tafel. Om precies drie uur arriveerden alle gasten, precies op tijd, wat best ongebruikelijk is op Curaçao. Daniele zette koffie, maakte thee, en serveerde de taart. De cheesecake was overheerlijk, al ben ik gewend dat je de taart pas na het feest serveert. In Nederland eet je de taart vaak als eerste!

Iedereen genoot van de hapjes. Hoewel ik Daniele had geholpen met het bereiden van veel van de gerechten, smaakten ze iets anders dan de gasten gewend waren. Dat weerhield hen er echter niet van om alles lekker op te eten. Steeds wanneer iemand iets nieuws probeerde, vroegen ze me hoe ik het had gemaakt. Het was geweldig om te zien hoe Daniele’s familie van het eten genoot.

Op de uitnodiging had mijn vriendin geschreven dat het feest van 15:00 tot 20:00 zou duren. Om precies 19:59 stond Daniele’s moeder, Barbara, op en zei tegen de gasten: “Zullen we maar eens gaan rijden, mensen?” Ik overdrijf niet: iedereen stond op, trok hun jas aan, knuffelde Daniele, en vertrok richting huis.

Daniele was heel blij met hoe alles was verlopen. Ik voelde me ook tevreden dat we alle hapjes op tijd klaar hadden zonder gewonde vingers! Het leukste moment van de dag kwam echter aan het einde. Barbara gaf me een knuffel en zei met een grote glimlach: “Masha danki voor alles.”