Carnaval op Curacao VS Carnaval in Nederland

Raar maar waar, als rasechte Brabander was ik in Nederland niet echt fan van het jaarlijks terugkerende zuipfestijn. Zuipen kan ook de rest van het jaar, volgens mij. Dus dat was niet de reden om van het Carnaval te houden. Veel mensen vinden het juist zo fijn om met een masker op even 3 dagen lang helemaal zichzelf te zijn, om zich dan weer de rest van het jaar zonder masker op helemaal niet zichzelf te zijn, en alleen maar te doen wat iedereen van hem of haar verwacht. Of natuurlijk het hoeren en sloeren (zeg ik dat wel goed?). Iedere Brabander heeft zijn eigen reden om van het Carnaval te houden.

Ondanks dat ik wel vaak even wilde kijken wat er in de stad gaande was, hield ik er nooit echt van. De voorbereiding alleen al, wat moet je aan? En zo net na de kerstperiode had ik niet echt nog veel geld over om me in een van die leuke pakjes te hijsen. Daar kwam nog eens bij dat het vaak verschrikkelijk koud was, waardoor je of moest kiezen: of voor een dik pak zodat je lekker buiten mee kon feesten en iedereen nog wel kon zien wat je nou moest voorstellen (maar dan had je het binnen snikheet) of je had een leuk sexy pakje aan zodat je binnen punten scoorde. Maar ja, je moest toch ook een keer naar buiten.

Het hossen op de vreselijkste hoempapa muziek, Echt waar, de rest van het jaar luister ik ook niet voor mijn plezier de muziek van Huub Hangop, of een van die andere vage C-artiesten die alleen met carnaval een nummertje uit kunnen brengen. Dus waarom zou ik daar die 3 dagen geen genoeg van kunnen krijgen?

Ook gebeurde er maar bar weinig, het was alleen kijken naar de meest maffe outfit. Het vervelende was ook dat iedereen die ik kende wel van Carnaval hield, dus ik was gedwongen om toch steeds te verschijnen. “Als wat ga jij? Geen idee, misschien ga ik wel niet. WAT? Het mooiste feest van het jaar missen? Je zult zeker wel krap bij kas zitten? Ik leen je wel een van mijn outfits van vorig jaar” Uuuhhh, nee hoor hoeft niet, ik regel zelf wel iets!, Nou zie je wel dat je toch wilt komen.”

Toen ik naar Curaçao kwam hoefde ik er gelukkig niet meer er aan mee te doen. Maar…. Hier kennen ze natuurlijk ook het Carnaval, maar ja… dan anders. Toch was ik in het begin erg huiverig omdat ik al aversie had tegen het Carnaval. Ik was al het Carnaval van Nederland ontvlucht, dan ga ik het hier toch niet weer opzoeken? Toch was ik weer eens heel erg nieuwsgierig. Caribisch Carnaval moet toch heel anders zijn? Een soort Rio de Janeiro?

Het eerste jaar dat ik hier woonde wist ik nog maar weinig hoe het hier gevierd werd. Ik kreeg een T-shirt in mijn handen geduwd van een van Antilliaanse collega’s en ze zeiden dat we de rest van de dag vrij kregen om ons op te maken voor het carnaval later op de dag. We hadden T-shirts van een stand waar we gratis konden eten en drinken. Ik dacht: makkelijk, ik hoef niet na te denken wat ik aan moet.

Het was een hoge stand zodat we de optocht goed konden zien. De optocht kwam voorbij en ik keek mijn ogen uit: wat een geweldige creaties! Heel kleurrijk en iedere groep in een ander apart thema. De muziek is ook erg opzwepend en iedereen is eigenlijk aan het dansen. Het lijkt in de verste verte niet op het gehos in Nederland, haha! Langs de afzettingen van de optocht zie je allemaal leuk versierde karren staan waarvandaan iedereen een goed uitzicht heeft op de optocht. Als de optocht is geweest kun je nog verder gaan, maar dat hoeft niet. Door het warme weer, stijgt zo de alcohol naar je bol. Lekker broodje stoba na en het was een geweldige ervaring.

Inmiddels kijk ik weer uit naar dit jaarlijkse evenement. Dit jaar belooft heel wat omdat het precies 40 jaar bestaat. Als iemand me meer kan vertellen over hoe het hier is ontstaan, ik hoor er graag meer over. En ook als je wat meer weet wat we dit jaar kunnen verwachten en waar we moeten zijn natuurlijk.